Sam De Bruyn testte onze Teardrop Rebel uit gedurende de paasvakantie van 2022. Helaas waren de grenzen nog dicht, maar Sam De Bruyn vond enkele unieke plekjes in België (dankzij onze tips 😄). In combinatie met een Elektrische wagen (Volkswagen ID.4) trok Sam er gedurende 6 dagen op uit in België. Zijn volledige verslag kan je hieronder vinden.
(OP)NIEUW REIZEN.
Kamperen. Op een manier zoals ik nog niet eerder gedaan had. Met een mini-caravan, op verschillende plekken in België. Al is het niet echt fair om een Teardrop-caravan van het Oost-Vlaamse Droplife gewoon “een caravan” te noemen. Het is een heel andere ervaring. Dat ontdek je zometeen wel.
Ik zat wel met dramatisch groot probleem, nefast voor wie met een caravan wil rondtrekken … Mijn wagen heeft geen trekhaak! Gelukkig heb ik een heel goeie vriend die werkt bij onze autodealer. Met veel plezier wilde hij ons een andere auto van MIG Motors uitlenen voor een tijdje. Eentje die wél een trekhaak heeft. Daarbovenop was het ook nog eens een Full Electric model van Volkswagen.
DROP IT LIKE IT’S HOT.
De Teardrop-caravan van Droplife is, zoals je ziet, een heel klein huis op wielen. Die compactheid zorgt dat hij grotendeels verscholen zit achter de auto. Bijgevolg wordt de keurig uitgelijnde aerodynamica van de auto niet volledig upgefuckt. Maar je trekt natuurlijk wel een woning achter je. Hou dus maar in je achterhoofd dat je met je volle batterij toch een vierde tot een derde minder kilometers kan doen dan normaal.
Eerlijk gezegd had ik dat erger verwacht. Als je weet dat bij een een elektrisch voertuig zelfs de vorm van de zijspiegels een invloed kunnen hebben op het rijbereik, of zelfs het oppervlak van je velgen, dan was ik best verbaasd dat de impact van deze compacte caravan eigenlijk nog behoorlijk te doen is.
Tegenwoordig vind je trouwens langs de Belgische snelwegen steeds meer snellaadpalen. Even wat proviand inslaan, een koffie halen, een sanitaire tussenstop houden, … en na een half uurtje ben je weer helemaal bijgetankt. Het is een andere manier van denken dan bij een wagen op fossiele brandstof, maar je raakt er heel snel aan gewend. Na 2 jaar met een volledig elektrisch voertuig, heb ik nog nooit echt een probleem meegemaakt op dat vlak.
CAMPSPACE #1.
Laat ik maar meteen mijn kampeergeheim onthullen: Campspace!
Misschien heb jij er ooit al van gehoord, maar voor mij was het een totaal nieuwe ontdekking. Je kan het zien als een soort Airbnb, maar dan voor kampeerplaatsen bij particulieren. Het aanbod zit vol leuke en unieke plekken. (en vaak spotgoedkoop!)
Ik deed in totaal drie trips met de Volkswagen ID.4 & de Droplife-caravan. Twee van de drie plekken vond ik op Campspace. De derde was een gewone camping.
ALS EEN VIS IN HET WATER.
Mijn allereerste slaapplaats was meteen spot on!
Twee visvijvers, midden in een bos, in de Limburgse gemeente Pelt. Tussen de vijvers stond een piepklein, stokoud, hutje om wat spullen droog te zetten bij regenweer. Het is écht een idyllische plek, weg van de wereld, met enkel wildlife rondom je. Prachtig. We reden vlotjes, door de modder, het bos in, parkeerden aan het begin van het terrein, en rolden vervolgens onze Droplife naar een mooi plekje aan het water. Echt zalig.
Ik heb lang getwijfeld of ik deze spot wel met mensen zou delen. Want ik zou er graag nog vaak terugkeren. En als jullie nu allemaal massaal weekends daar gaan boeken, ben ik mijn plekje kwijt. Maar … Ik ben welopgevoed. Egoïsme is geen deel van mijn bestaan. Je vindt mijn Pelts kampeerbos dus gewoon achter deze link. Doe de sympathieke eigenaar Jo veel groeten van me!
VELDKEUKEN.
De Droplife-caravan heeft geen echte leefruimte. Enkel een ruime slaapplek voor 2 personen, met kastjes en andere opbergruimte. In de koffer zit een zeer goed uitgeruste keuken. Met spoelbak, frigo, kampeervuur en bergplaats voor al je toebehoren.
Je wordt er onmiddellijk verliefd op als je’t in’t echt ziet. Veel te schattig.
Tussen de auto en caravan is er nog plaats voor een fietsdrager met twee fietsen. Door het wisselvallige weer hebben we daar helaas geen gebruik van gemaakt. Bovenop het slaapgedeelte zie je nog twee dakdragers, waar je perfect een dakkoffer op kan plaatsen, voor als je een lange vakantie plant. Maar je kan het ook gebruiken om nog een extra daktent op te zetten! Dan kunnen de kinderen bijvoorbeeld op het dak slapen, terwijl de moeders of vaders in de caravan zelf overnachten.
Geef toe, vier slaapplaatsen en een keuken, in die schoendoos op wielen, dat had je niet verwacht!
BASIC BITCHES.
Zo luxueus als de Droplife is, zo basis was al de rest van deze Campspace wel. Maar dat was exact wat we wilden. Een beetje avontuur en ons plan trekken.
Er was geen stromend water. Wel een toilet, waar je je ding recht in een groot gat doet, niet aangesloten op de riolering dus. Water om je op te frissen, kan je wel zelf uit de grond omhoog pompen.
Om toch eens te kunnen douchen, had ik mijn mobiele kampeerdouche meegenomen. Maar zonder zon om dat water op te warmen, is dat toch echt waanzinnig koud. Geen probleem voor mijn vriend/ijsbeer Thomas. Zelf heb ik toch echt nog nooit zo kort onder de douche gestaan als toen.
Niets zo leuk als koken, eten & drinken, buiten aan een kampvuur. Zeker in zo een prachtig kader.
KLANKEN NA HET KLINKEN.
Na een heerlijk frisse en verfrissende nacht, werden we alsnog getrakteerd op een paar zonnestralen. We zwolgen een snel, maar stevig ontbijt naar binnen en beslisten zoveel mogelijk van de weinige warmte gebruik te maken om de ruime omgeving te verkennen.
Het Klankenbos in Pelt is echt een aanrader! Een mooi stukje parkbos, vol indrukwekkende audio-kunstwerken. Als je zoiets nog nooit hebt meegemaakt, besef ik dat je je daar waarschijnlijk weinig bij kan voorstellen. Dat is meer dan normaal. Het is echt iets unieks. Kunstinstallaties die je volledig moet beleven en ondergaan, gewoon in de open lucht. Heel bijzonder!
CAMPSPACE #2.
De poëzie van een lege weide. Een pomp voor water, een gat in de grond met een hokje over getimmerd en een zicht op bossen en beesten. Soms moet je’t niet veel verder zoeken. Ik ben geen moeilijke mens.
In Vorselaar, los in de Kempen, vonden we zo een plekje: de Campspace van Joran. Het is een weide waar soms paarden staan te grazen. De periodes wanneer dat niet het geval is, zijn alle soorten kampeerders hier meer dan welkom.
KAPELLEN & KASTELEN.
Vorselaar is de perfecte uitvalsbasis voor fietsers en wandelaars. Je hebt het natuurdomein de Lovenhoek. Maar ook de fans van cultureel erfgoed & volkse folklore komen hier aan hun trekken.
De “14 kapellekes” is een plek waar – gek genoeg – 15 kleine kapellen broederlijk zij aan zij staan. Het verhaal gaat dat midden de 19e eeuw een landbouwer met een zeis in zijn eigen been maaide. Omdat de geneeskunde nog niet zo waanzinnig sterk ontwikkeld was in die tijd, werd hem aangeraden om zijn gewonde been regelmatig in een beerput te hangen, zodat het goed zou genezen … I know … Tijden zijn veranderd! Maar de landbouwer, die er duidelijk ook geen goed oog in had, beloofde dat hij een kruisweg zou laten bouwen uit dankbaarheid, als God zou zorgen dat hij zijn been zou kunnen houden. Alzo geschiedde.
Of er in Kasteel Borrekens veel benen in beerputten hingen, weet ik niet. Maar het is wel een verdomd knap landgoed. Rond het jaar 1270 waren het de Ridders van Rotselaar die het kasteel lieten bouwen.
GESCHIEDENIS.
Mijn maat Robin, die ook eens de Droplife experience wou uitproberen, is een gediplomeerd historicus. Spek naar zijn bek dus.
Niks beter dan al die verhalen ’s avonds doorspoelen met een biertje. Of twee. Of misschien een pak meer, maar daar zat de zeer sociale Campspace eigenaar Joran ook voor iets tussen! Hoe je hoofd er dan de volgende ochtend uitziet, zie je op de foto’s hieronder.
Gelukkig niets dat een gezond ontbijt niet kan oplossen. Robin leerde me dit super easy, prachtig uitziend, ontbijt kennen. Een bord yoghurt als basis, of plantaardig alternatief, verschillende soorten fruit, mooi gerangschikt, wat chocola en hazelnoten fijnhakken, een dikke lepel pindakaas en afwerken met wat versnipperde blaadjes munt. Zo simpel. Zo lekker. Ondertussen is het bijna mijn dagelijkse ontbijt geworden.
RUST ROEST.
De rust en stilte die er over de weides hing, werd niet veel later abrupt weggeblazen door Robins ongewone hobby. Hij is een doedelzakspeler. Als je in een stad woont, is het niet altijd simpel om dat instrument te oefenen, zonder de buren kwaad te maken. Daarom profiteerde hij er hier eens stevig van. Hoe aanwezig dat ding ook klinkt, het is best ontzagwekkend om iemand met kunde dat instrument te zien hanteren. Enkel zonde dat hij zijn Schotse battledress niet mee had gebracht.
URBEX.
Je kan mij niet bepaald een urbexer noemen. Verlaten gebouwen binnendringen, daar ben ik een te grote pussy voor. Maar vlakbij onze weide stond een leegstaande boerderij, met de deuren wijd open. Daar was ik nu toch ook wel best nieuwsgierig naar.
Het was alsof de tijd was blijven stilstaan. De stoof vlak naast de koeienstal. De vele afpellende lagen verf en behangpapier. Een oude krant.
CAMPSPACE #3.
Mijn derde tocht bracht me naar een echte camping. Camping Van Durnal, in de Ardennen. Gek genoeg was dit mijn allereerste camping ervaring in eigen land. Samen met mijn Trailer Trash buddy Seba ging ik wel ooit in Denemarken kamperen. En Zweden en Nederland deed ik ook wel eerder. Maar binnen België was het een persoonlijke primeur.
Het deed deugd om Seba te treffen, duidelijk in zijn natuurlijke habitat.
